Ο Χρήστος μας έφυγε. Μας άφησε για πάντα και το κακό νέο μας γέμισε θλίψη και πόνο. Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Τον βλέπουμε μπροστά μας, ψηλό, ευθυτενή, ευγενικό, γλυκό, ήρεμο με το χαμόγελο και τον καλό λόγο έτοιμο για όλους. Τον γνωρίσαμε στη καθημερινή δουλειά, στις κουραστικές εφημερίες, στα επίμονα και δύσκολα χειρουργεία, σε στιγμές έντασης αλλά και χαλάρωσης. Στο πρόσωπό του βλέπαμε έναν έξοχο, λαμπρό επιστήμονα έτοιμο να προσφέρει τη

γνώση του και τη βοήθειά του σε κάθε συνάνθρωπό μας που είχε ανάγκη. Βλέπαμε έναν άνθρωπο ανιδιοτελή και έντιμο που έσκυβε πάνω από τον άρρωστο με σεβασμό, με ενδιαφέρον και φροντίδα. Τον αγαπούσε ο απλός κόσμος που τον γνώριζε, γιατί αντιλαμβάνονταν τη γνησιότητα της συμπεριφοράς του και του χαρακτήρα του. Τον αγαπούσαν και οι συνάδελφοί του για τον τρόπο του, τη συναδελφική του στάση, την ειλικρίνεια του, τη σοβαρότητα του, για τις πολλές γνώσεις του στην Ορθοπαιδική και την αποτελεσματικότητά της δουλειάς του. Εξειδικευμένος στο χέρι, ήταν ένας από τους καλούς χεράδες της γενιάς του γνωστός σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Συνέδρια, διαλέξεις, εργασίες με ενεργή και δημιουργική παρουσία. Πάντα παρών και ακούραστος. Αγαπούσε πολύ την οικογένεια του και τα παιδιά του, ανησυχούσε για το μέλλον τους και μαζί με την Βάνια τη γυναίκα του κατόρθωσαν σε δύσκολους καιρούς να αναστήσουν δυο αγόρια λεβέντες σε επιστήμονες, ο ένας μάλιστα ακολουθεί τα χνάρια του σαν Ορθοπαιδικός. Ήταν πολύ περήφανος γι’ αυτούς. Υπήρξε ένας καλός οικογενειάρχης. Και κάθε 8 του Μάρτη, τη μέρα της γυναίκας, ήταν ο μόνος που δεν ξεχνούσε να φέρει και να χαρίσει κόκκινα γαρύφαλλα, ευχές και φιλιά στις νοσηλεύτριες του τμήματος, για μία καλλίτερη ζωή, για καλλίτερες εργασιακές σχέσεις. Και στις συναντήσεις εκτός Κλινικής, απολάμβανε ήσυχα τη συντροφιά της παρέας συζητώντας και καπνίζοντας την πίπα του και σκορπίζοντας την μυρωδιά του Captain Black στο τραπέζι.

Τον αγαπάμε τον Χρήστο και πάντα θα τον θυμόμαστε και σαν εκλεκτό φίλο, και καλό συνάδελφο.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήρια μας, στην οικογένειά του, τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά του.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Η φωτογραφία με συναδέλφους της Ορθοπαιδικής Κλινικής του Β’ ΙΚΑ ΠΑΝΑΓΙΑ το 2009. Πρώτος από αριστερά ο Χρήστος Γκέκας.